ΖΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ - Πράξη πρώτη - ΖΕΙΑ ΤΟ "ΑΡΧΑΙΟ" ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΟ
Το 2010 ο στρατηγός Αϋφαντής κυκλοφορεί το βιβλίο του " Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ " και μέσα στα τόσο σημαντικά που αναφέρει για το μνημόνιο και πως φτάσαμε στα χάλια που φτάσαμε, κάνει ειδική αναφορά στη Ζέα το αρχαίο σιτάρι που αναφέρει ο Όμηρος , ανακατεύοντας πολιτική αλεύρων επί Ελευθερίου Βενιζέλου ,την αμυγδαλή, πρωτεϊνες στήριξης ,“συγκολλητικές” πρωτεϊνες καθώς και την φθορά που υπέστη η Ελλάδα με την απαγόρευση της Ζέας που κατάντησε τους Έλληνες “χαλβάδες” όσον αφορά την αντίδρασή τους στα μνημόνια βασιζόμενος στις αναφορές του Κου Γρηγορίου στο βιβλίο του “ΟΛΟΝ” και με τελική αναφορά στον Γ.Α. που κατέχει τον αυθεντικό σπόρο .
Παραδόξως από ολόκληρο το βιβλίο γίνεται Best Seller στα μπλόγκ η αναφορά προς τη Ζέα, παρά η όλη πορεία που φτάσαμε στη κατάντια του μνημονίου/ων (κοινώς memo – memorandum).
Το ενδιαφέρον από τότε μέχρι σήμερα αναζωπυρώνεται συνεχώς τροφοδοτούμενο από ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη να τραφούν χωρίς γλουτένη λόγω δυσανεξίας ,αλλά για τους ανθρώπους με κοιλιοκάκη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η προτροπή για διατροφή με “Ζέα”.
Ξεκινά ένας πόλεμος ποιά είναι η πραγματική Ζέα ή Ζεία ή Ζείαι με διάφορους “δον κιχώτες” και πολλούς πραγματικά ενδιαφερόμενους να αποκτήσουμε στην Ελλάδα έναν αξιοπρεπή σπόρο , τον αρχαίο σπόρο της Ζέας που όλοι τον έχουν σόλα τα μήκη και πλάτη της γής κ σε εμάς είναι απαγορευμένο να τον έχουμε.
Μέχρι στιγμής εμπλέκονται άλλοι με Σπέλτα , άλλοι με Triticum diccocum άλλοι με μονόκοκκο και φυσικά ο Γ.Α.
Το όλο θέμα με τη Ζέα έχει απασχολήσει πολύ κόσμο μιας και είναι συναρπαστική η ανίχνευση ενός αρχαίου σπόρου μπλεγμένη με συνωμοσιολογικά σενάρια πολιτικο-οικονομικο-αρχαιο-ελληνικά , θα ξεκινήσουμε το ξετύλιγμα του κουβαριού ιστορικά αλλά και τεχνολογικό-επιστημονικά για να μπορέσουν να διαχωρίσουμε τι έχει γίνει από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Πριν ξεκινήσουμε μπορείτε να δείτε την παρουσίαση του βιβλίου του Κου Αϋφαντή εδώ ,καθώς και τις αναφορές του Κου Γρηγορίου επί της Ζέας εδώ και εδώ.
Η αναφορά στο επίμαχο κείμενο του βιβλίου ΕΔΩ (είναι άπειρες οι αναφορές ολόκληρο βιβλίο γεμίζει)
Η φιλοσοφία της παρέας είναι να λειτουργήσει σαν μία τράπεζα σπόρων, στηριζόμενη στον δανεισμό παλαιών ποικιλιών και επαναπατρισμό του σπόρου ξανά στην Τράπεζα.
Στην προσπάθεια για την αναβίωση των παλαιών ποικιλιών σίτου ο Γ.Α. είναι ο μοναδικός που ενδιαφέρεται έχοντας τις 3-4 παλιές ποικιλίες που έχουνε μαζευτεί, και ξεκινά την αναπαραγωγή των ποικιλιών καταλήγοντας σε μία από αυτή , που δίνει και τα περισσότερα κιλά και αρχίζει να την εξελίσσει παραγωγικά πρώτα αλεύρι ( σε μύλο πέτρινο όπως γράφει) και μετά σε ζυμαρικά.
Η μία πλευρά της ιστορίας ή άλλη όπως αναφέρει και ο Κος Γρηγορίου δική του ποικιλία από παλιά , παλιά πρακτική όλων των γεωργών.
Τα ζυμαρικά πρέπει όταν τα διαθέτεις νάχουν και ένα όνομα , οπότε η παλιά ποικιλία βαφτίζεται Ζυμαρικά Ζέας και κατοχυρώνεται εμπορικά.
Ενώ στην αρχή τα διαφήμιζε ζυμαρικά χωρίς γλουτένη αλλά όχι πλέον, μιας και μια τέτοια δήλωση για σιτηρό χωρίς γλουτένη ούτε ο ίδιος ο Ζεύς δεν κάνει αλλά τη θέση του έχει αναλάβει τελευταία ο Κος Γρηγορίου δηλώνοντας μας ότι δεν διαθέτει γλουτένη.
Εξαιρετική προσπάθεια ενός ανθρώπου να χτίσει μια “μάρκα” από το μηδέν και συγχρόνως να την αναπτύξει και σαν βιολογικό αλλά και σαν παραδοσιακό προϊόν. Από την άλλη η δημοσιότητα του βιβλίου έδωσε έναν επίσημο “πατρονάρισμα” της “Ζέας” και άρχισαν οι κατηγορίες δεν μας δίνεις το “μαγικό” σπόρο , θα βρούμε εμείς τη Ζέα την πραγματική κ.ο.κ.
Συμπέρασμα : Η “Ζέα” του Γ.Α. είναι απλά μιά ονομασία όπως λέμε Μίσκο ή Μέλισσα ή Κορώνα ή Ντεβέτα (παλιά ποικιλία σκληρού σίτου) και εμπορικά κατοχυρωμένη.
