ΕντεροΨυχολογικό Σύνδρομο (σύνδρομο GAP)
Από τη Δρ Ν. Κάμπελ-McBride
Η Δρ Νατάσα Campbell-McBride είναι Ρωσίδα νευρολόγος της οποίας το παιδί της ανέπτυξε αυτισμό
Ζούμε στον κόσμο των εξαπλωμένων επιδημιών . Σε ένα φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών, Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD / ADD), σχιζοφρένειας, δυσλεξίας, δυσπραξίας, κατάθλιψης, ψυχαναγκαστικής διαταραχής, διπολικής διαταραχής και άλλων νευρο-ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλήματων σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες όλο και πιο συχνά .
Στην κλινική πράξη, οι όροι αυτοί τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτουν μεταξύ τους. Ένα παιδί με αυτισμό είναι συχνά υπερκινητικό και δυσπρακτικό. Υπάρχει επικάλυψη περίπου 50% μεταξύ δυσλεξίας και δυσπραξίας και 25-50% επικάλυψη μεταξύ υπερκινητικότητας και δυσλεξίας και δυσπραξίας. Τα παιδιά σε αυτές τις καταστάσεις συχνά διαγνώσκονται σαν καταθλιπτικά και καθώς μεγαλώνουν είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ από ό, τι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συμμαθητές τους. Ένας νεαρός ενήλικας που εχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια συχνά θα πάσχει και από δυσλεξία, δυσπραξία ή / και ADHD / ADD στην παιδική ηλικία.
Η Σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή συχνά περιγράφονται σαν οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Έχουμε δημιουργήσει διαφορετικά διαγνωστικά κουτιά για να χωρέσουν μέσα οι ασθενείς μας, όμως, ένας σύγχρονος ασθενής δεν ταιριάζει σε κανένα από αυτά. Ο σύγχρονος ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις, εντάσσεται σε μια μάλλον άμορφη εικόνα επικάλυψης από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.
Όταν εξετάζουμε αυτούς τους ασθενείς σε κλινικό περιβάλλον, διαπιστώνουμε ότι εκτός από τα λεγόμενα ψυχικά προβλήματα, είναι και σωματικά πολύ άρρωστοι. Πεπτικές διαταραχές, υποσιτισμός, αλλεργίες, άσθμα, έκζεματα, χρόνια κυστίτιδα, άφθες και ιδιότροπες διατροφικές συνήθειες αποτελούν ένα μέρος της κλινικής τους εικόνας.
Ποιό είναι το τυπικό σενάριο που βλέπουμε στην κλινική εμπειρία;
Πριν από την εξέταση του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε το ιστορικό της υγείας των γονέων. Όταν αναφέρονται οι γονείς, οι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τη γενετική. Ωστόσο, εκτός της γενετικής υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό.Οι γονείς, η μητέρα ιδίως, περνάει στα παιδιά της την μοναδική τους έντερο-μικροχλωρίδα. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ένας ενήλικας φέρει κατά μέσο όρο 2 κιλά βακτηρίων στο έντερο. Υπάρχουν περισσότερα κύτταρα σε αυτή την μικροβιακή μάζα από τα κύτταρα που υπάρχουν σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά οργανωμένο μικρο-κόσμο, όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να επικρατήσουν για να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Ο ρόλος τους στην υγεία μας είναι τόσο μνημειώδης, που απλά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού αργότερα. Τώρα, ας επανέλθουμε στην πηγή της εντερικής χλωρίδας του παιδιού – στους γονείς.
Μετά από μελέτη εκατοντάδων περιπτώσεων από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις στα παιδιά, έχει προκύψει μια τυπική εικόνα της υγείας των μαμάδων αυτών των παιδιών.
Μια χαρακτηριστική σύγχρονη μητέρα κατά πάσα πιθανότητα δεν θήλασε όταν ήταν μωρό, γιατί γεννήθηκε στη δεκαετία του '60 ή του '70, όταν ο θηλασμός δεν ήταν στην μόδα. Γιατί είναι σημαντικό; Επειδή είναι γνωστό ότι τα μωρά που τρέφονται με μπιμπερό εχουν αναπτύξει τελείως διαφορετική χλωρίδα του εντέρου από ότι τα μωρά που τρέφονται με το μητρικό γάλα. Αυτή η εντερική χλωρίδα , η φτειαγμένη σε ένα μωρό τρεφόμενο με μπουκάλι (με ξένο γάλα) εκθέτει και προδιαθέτει για πολλά προβλήματα υγείας αργότερα. Έχοντας αποκτήσει αυτήν την επίκτητη, επικίνδυνη χλωρίδα του εντέρου από την αρχή, μια τυπική σύγχρονη μαμά έχει πάρει αρκετά αντιβιοτικά στην παιδική και νεανική της ηλικία για διάφορες λοιμώξεις.
