Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

episthmi:Η παρακάτω ιστορία είναι μια προσωπική ιστορία φίλου του ιστολογίου που με ιδιαίτερη χαρά τη δημοσιεύω. 

Το όνομά μου είναι Τάσος. Είμαι 34 παρά τέταρτο και έζησα μια ζωή απολύτως φυσιολογική, χωρίς ασθένειες (σπάνια) μέχρι τα 24 μου. Στα 24 μου λοιπόν έπαθα ροδόχρου πιτυρίαση. Τι είναι αυτό ε? Δεν είναι επί του παρόντος, οπότε εν συντομία είναι μια ασθένεια του δέρματος, που εμφανίζεται σε πρόσωπο, χέρια κλπ, κάνει τον κύκλο της και εξαφανίζεται μετά από 2-3 μήνες. Την ίδια περίοδο άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα ιγμορίτιδας και επίσης την ίδια περίοδο ξεκίνησε η περίεργη πιτυρίδα που έχω εδώ και 15-16 χρόνια που δεν έφευγε με την καμία. (όλα συνδέονται… μη τα προσπερνάτε….). 


Πριν λοιπόν ξεκινήσουν όλα αυτά (περίπου 6 μήνες πριν)μια καθαρά Δευτέρα θυμάμαι, γυρίζοντας από Αίγινα έπαθα γαστρεντερίτιδα η οποία μετά από πολλές γαστροσκοπήσεις και διάφορους γιατρούς κατέληξε να διαγνωστεί ως κατεστραμμένη χολή η οποία πήρε το δρόμο της για τα σκουπίδια με λαπαροσκοπική εγχείρηση (3 τρυπούλες στην κοιλιά που ούτε καν φαίνονται πλέον). Από τότε λοιπόν άρχισαν όλα αλλά η ζωή μου ήταν απόλυτα φυσιολογική. Έτρωγα σαν ζώο και ήμουν πάντα 63 κιλά. Σταθερά. Κάποια στιγμή πήρα μετάθεση σε μια μικρή επαρχιακή πόλη (λόγω προαγωγής) και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που έγινα 32. Ιανουάριο του 2011 λοιπόν μαθαίνω κάποιο συνταρακτικό νέο οικογενειακής και οικονομικής φύσης το οποίο με στέλνει αδιάβαστο. Μέσα σε 1 βδομάδα βγάζω κάτι σπυράκια στο αριστερό μάγουλο με φαγούρα, τα οποία επεκτείνονται και στο δεξί μάγουλο. Τα γράφω κανονικά. Δεν ασχολήθηκα καθόλου, ήμουν σίγουρος ότι θα φύγουν περνάει ο καιρός λοιπόν, πάω σε γιατρό, μου δίνει αλοιφή κλπ και χάνονται οπότε η ζωή συνεχίζεται. Δεκέμβριο του ίδιου έτους, στο καλάμι του δεξιού ποδιού έχω συνεχή φαγούρα στο ίδιο σημείο, όχι όμως τόσο ενοχλητική. Αυτή τη φορά δεν ασχολούμαι καθόλου. Ούτε γιατρό, τίποτα. Περνάει ο χειμώνας, μπαίνουμε στο 2012 και φτάνει ο Απρίλης του 2012 με το καλάμι του δεξιού μου ποδιού να έχει μια περιοχή διαστάσεων 5Χ10 εκατοστά περίπου γεμάτη σπυράκια που φαγουρίζαν αλλά δεν έχω δώσει ακόμα σημασία. Τέλη Απρίλη κόβω το κάπνισμα. Αρχές Μάη 2012 βγάζω παρόμοια σπυράκια στο δεξί μου χέρι (κοντά στον καρπό) τα οποία βλέπω πως εξαπλώνονται οπότε πάω σε γιατρό. Μου δίνει λοιπόν κορτιζονούχο αλοιφή….. και εκεί ξεκινάει το μεγάλο μου ταξίδι….. Απλά μου την έγραψε, μου είπε να τη βάλω για δύο βδομάδες και τέλος. Αυτό ήταν. Με έδιωξε. Λες και ήμουν απόφοιτος της Ιατρικής και γνώριζα πως την κορτιζόνη δεν την κόβεις μαχαίρι αλλά σταδιακά. Anyway, έβαλα την αλοιφή για 2 βδομάδες και μετά γεια σας. Τη σταμάτησα. 3 βδομάδες μετά, μέσα Ιουνίου ένα βράδυ (το πρώτο από πολλά) ξύπνησα στις 4 τα ξημερώματα με φαγούρα σε ολόκληρο το σώμα. Κράτησε μια ώρα. Την επόμενη νύχτα κράτησε 2 ώρες και πάει λέγοντας. 15 μέρες μετά ξέχασα τον νυχτερινό ύπνο. Μέσα Ιουλίου του 2013 πήρα αναρρωτική άδεια από τη δουλειά μου, μιας και πλέον δεν μπορούσα να κοιμηθώ ολόκληρη την ημέρα, το δέρμα μου είχε ξεραθεί σε ποσοστό 90% της συνολικής του επιφάνειας (σχεδόν ολόκληρο το σώμα δλδ) και είχα γεμίσει κοκκινίλες ΠΑΝΤΟΥ, ακόμα και στα μάτια. Είχα περιστοματίτιδα, άφθες, περιοφθαλμίτιδα, επιπεφυκίτιδα, ιγμορίτιδα, φοβερά φουσκώματα, δεν μπορούσα να φάω ζυμαρικά ή να πιώ γιατί πονούσε το στομάχι μου υπερβολικά, έκανα συνεχώς διάρροιες, συν το δερματικό πρόβλημα. Τότε λοιπόν πραγματικά υποφέροντας άρχισα να περνάω τις νύχτες στο ιντερνετ ψάχνοντας απαντήσεις. Η κορτιζόνη , λέει, προκαλεί τα πάντα όλα αν την κόψεις απότομα. Ψωρίαση, αγγουρίαση, σκατίαση, τα πάντα. Ήμουν ένα παιδί που αρρώσταινε μια φορά κάθε 3-4-5 χρόνια. Το βιβλιάριό μου είχε επισκέψεις στον οδοντίατρο. Τίποτα άλλο. Είχα μάθει να αφήνω το σώμα μου να τα αντιμετωπίζει όλα με τη βοήθεια βιταμίνης C και τίποτα άλλο.

Και ξαφνικά αυτό! Μεγάλη ταπείνωση για μένα. Επέμενε. Με σφυροκοπούσε αλύπητα. Αποφάσισα πως ΔΕΝ θα ξανασχοληθώ με φάρμακα αν δεν υπήρχε κίνδυνος θανάτου. Κι έτσι έκανα Είχα αναρρωτική δύο μήνες. Σε άθλια κατάσταση. Πήγα σε ομοιοπαθητικό. Μηδέν. Τίποτα. Έπαθα κατάθλιψη, ήθελα να το τελειώσω με οποιονδήποτε τρόπο. Έγραφα σε φόρουμ στο ιντερνετ εκλιπαρώντας για βοήθεια. Η γυναίκα μου πραγματικά κολώνα δίπλα μου. Πέρασε ίσως τη χειρότερη φάση της μαζί μου. Απορώ πως το κατάφερε. Ειδικά όταν ξαπλωμένος στο πάτωμα , έχοντας παραδώσει τα όπλα και νιώθοντας αβοήθητος χωρίς ιχνος ψυχικής δύναμης πλέον, μονολογούσα πως δεν ήθελα να ζήσω άλλο. Πως χόρτασα, πως δεν το αξίζω, δεν θέλω άλλο. Ναι, αλήθεια, το είχα πάρει απόφαση πως αν σύντομα δε βρισκόταν κάποια λύση θα επιχειρούσα κάτι αδιανόητο για μένα. Θα έκανα κακό στον εαυτό μου. Δεν είχα καμία διάθεση να συνεχίσω να υπάρχω ειλικρινά. Δεν ένιωθα πως υπάρχω εκ των πραγμάτων. Φάντασμα. Απλά παρατηρούσα το χρόνο να περνάει. Κοιμόμουν μέσα στη μπανιέρα γεμάτη νερό γιατί με ανακούφιζε έστω για λίγο και όταν με ανακούφιζε για πολύ περνούσα ακόμα και δέκα ώρες μέσα στο νερό. Τέλος πάντων πέρασε ο καιρός και ήρθε το τέλος Αυγούστου, οπότε και με την πίεση γονιών (σημείωση οι γονείς μου όσο καιρό συνέβαιναν αυτά ζούσαν μακριά από την πόλη μου και δεν τους είχα πει τίποτα, παρά μόνο όταν πλέον τερμάτισα και ζήτησα βοήθεια από τους συγγενείς) πήγα σε κλασσικό γιατρό, έκανα εξετάσεις για τα πάντα (Έιτζ κλπ) , αυτοψία δέρματος (φοβερή αυτοψία…. Το αποτέλεσμα? «μη ειδική δερματίτιδα με ψωριασιόμορφους χαρακτήρες»….. δηλαδή τι είναι εν τέλει ρε φίλε μου?
Οκ ψωρίαση είναι αλλά αν είσαι άσχετος με πτυχίο είναι μη ειδική δερματίτιδα) και ο,τι άλλο χρειαζόταν τέλος πάντων και μπήκα στη βιομηχανία των «καλών» φαρμάκων τα οποία χρησιμοποιούνται με γνώμονα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή εν συγκρίσει με τη βαρύτητα της ασθένειας (δηλαδή κοινώς μη βλέπεις που έχουν προκαλέσει θανάτους κλπ… η ζωή σου θα είναι καλύτερη ακόμα και με διαλυμένο συκώτι). Έπεσα στην κυκλοσπορίνη… Μια χαρά. Έξι μήνες πέρασα ζωή και κότα. Τρελά γλέντια. Αλλά στο τέλος των έξι μηνών δε μπορούσα να ανέβω σκάλα χωρίς να νιώσω συκώτι και νεφρά να ουρλιάζουν. Έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση. Είχα διαβάσει ΤΟΝΟΥΣ άρθρων στο ιντερνετ. Δ Ι Α Τ Ρ Ο Φ Η και ξανά διατροφή. Βοτανάκια, τόνωση ανοσοποιητικού και άλλα τέτοια τσαρλατανίστικα….

Αποφάσισα λοιπόν να πέσω με τα μούτρα στους τσαρλατάνους. Σε εκείνους που οι γιατροί αποκαλούν μάγους, ψεύτες, λωποδύτες, τυχοδιώκτες, εξωγήινους κλπ. Έκοψα λοιπόν την κυκλοσπορίνη τον Φεβρουάριο του 2013. Μέσα σε 2 βδομάδες ήμουν πάλι όπως πριν…. Όχι ακριβώς όμως…. Πριν κόψω την κυκλοσπορίνη είχα αρχίσει αυστηρή δίαιτα.

 Προετοιμάστηκα. Αποτοξίνωση, ενίσχυση του ανοσοποιητικού (αγριοτριαντάφυλλο κλπ) και το κυριότερο? Έκοψα μέσα σε μια νύχτα αλάτι, ζάχαρη, γαλακτοκομικά, κρέας, ζυμαρικά, όλα τα προϊόντα σίτου, ψωμιά κλπ και οτιδήποτε περιείχε ΓΛΟΥΤΕΝΗ και ΛΑΚΤΟΖΗ. Έτσι, ενώ η ψωρίαση επέστρεψε, δεν επέστρεψε δυναμικά. Δεν μπορούσε! Ήθελε να ξεσπάσει και δεν το είχε. Είχα το πάνω χέρι. Με έριξε φυσικά για ένα μήνα μιας και το σώμα μου ήταν πήχτρα στις τοξίνες και φυσικά κουρασμένο από το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Βγήκα σε αναρρωτική για τρεις μήνες. Όχι επειδή δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά αλλά γιατί πλέον με έπιανε φαγούρα μόνο τα βράδια και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, οπότε τη μέρα ήθελα να κοιμηθώ αρκετά για να ξεκουραστώ. Όλα εμφανίστηκαν σε ποσοστό 50% σε σχέση με το καλοκαίρι. ΤΟ ένιωθα πως ήθελε να ξεσπάσει αλλά δεν μπορούσε. Είχα όλα τα συμπτώματα αλλά μετριασμένα. Και φυσικά το γεγονός αυτό μου έδινε δύναμη. Τέλος πάντων, αρχές Μαρτίου, όταν ξεκίνησε η αναρρωτική έψαξα στο ιντερνετ για καλούς ομοιοπαθητικούς που δε χρησιμοποιούν αποκλειστικά την ομοιοπαθητική αλλά ενεργούν συνδυαστικά με άλλες μεθόδους. Και βρήκα μια γυναίκα σε επαρχιακή πόλη, πρώην γιατρό και πρώην διευθύντρια νοσοκομείου , καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Βόννης , την οποία επισκέφτηκα και πέραν των ομοιοπαθητικών φαρμάκων μου έδωσε μια δίαιτα (στην ουσία ο,τι απέφευγα μέχρι τότε αλλά πιο συγκεκριμένη και ψαγμένη-δοκιμασμένη). Προσωπικά για να είμαι ειλικρινής είμαι της άποψης πως γενικά τέτοιου είδους γιατροί, ακολουθούν τη μέθοδο «θα σου δώσω αυτό το «φάρμακﻨκαι παράλληλα επικουρικά, για καλύτερη φυσική κατάσταση κλπ κλπ θα σου δώσω και αυτό το προϊόν το οποίο είναι π.χ. σάλια σκαντζόχοιρου « και ενώ εσύ νομίζεις πως αυτό που σε κάνει καλά το φάρμακο, στην πραγματικότητα αυτό που λειτουργεί είναι τα σάλια του σκαντζόχοιρου σε κάψουλες (λέμε τώρα, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα). Θα μου πείτε γιατί να το κάνει αυτό??? Γιατί αν δεν το έκανε δεν θα είχε δουλειά. Σου δίνει κάτι που μόνο αυτός μπορεί να σου δώσει και κάτι άλλο που το βρίσκεις ελεύθερο στη φύση. Μειώνει τη σημασία του δεύτερου ώστε να παίρνεις και τα δύο από αυτόν άσχετα αν το πρώτο πολλές φορές πολύ πιθανόν να είναι placebo. 

Μέχρι τον Μάη ήμουν περδίκι και μέχρι σήμερα έχω που και που κάμποση φαγούρα που δεν επηρεάζει την ποιότητα ζωής μου (φυσικά έχω ΠΑΝΤΑ εκείνη την πιτυρίδα που αποδείχτηκε ψωρίαση αρκετά χρόνια μετά) . Το σώμα μου είναι πεντακάθαρο. Μόνο η φαγούρα έχει μείνει αλλά πιστέψτε με θα βρω τη λύση και σε αυτό είμαι σίγουρος. Αλλά σας έκρυψα κάτι……. Αρχές Μαΐου του 13 επισκέφτηκα έναν τσαρλατάνο σε κάποιο μικρό χωριουδάκι…. Ο οποίος μου πούλησε μια αλοιφή από εκείνες τις τσαρλατανίστικες τις παλιαλοιφές του σατανά. Ο τυπάκος ήθελε να διατηρήσει πλήρως την ανωνυμία του. Σπουδαγμένος. Πολιτικός Μηχανικός εκ Βερολίνου (γνωρίζετε τη μανία των Γερμανών με τα βότανα? Ναι, χαμός). Μου είπε πως βάζει μέσα ένα σκουλήκι. Για μένα έβαλε τρία λέει…… Την πλήρωσα 50 ευρώ το βαζάκι και πήρα τρία βαζάκια (δεν μου περισσεύουν τα λεφτά υπόψη. Χαμηλόμισθος του κερατά). Δεν τα χρησιμοποίησα. Φοβήθηκα. Ώσπου μια μέρα του Μάη έβγαλα σπυράκια στο εσωτερικό του αγκώνα μου και το βράδυ σκέφτηκα να βάλω λίγη από δαύτη… Θαύμα…. Το πρωί δεν υπήρχε τίποτα. Από τότε όποτε βγάζω σε κάποια περιοχή του σώματός μου σπυριά έτοιμα για ξέσπασμα, βάζω λίγη αλοιφή και την επόμενη μέρα δεν υπάρχει τίποτα. Παράλληλα έφτιαξα και μια δική μου αλοιφή με υλικά που βρήκα σε διάφορα αρθράκια (ξένα ως επί το πλείστον), η οποία όχι μόνο ηρεμεί και σβήνει τα σημάδια πολύ γρήγορα αλλά κάνει και το δέρμα απολύτως φυσιολογικό. Αυτό για την ιστορία. Μην μπείτε στη διαδικασία να ρωτήσετε ποιος και που. Ο ανθρωπάκος μου το είπε ξεκάθαρα «δε θέλω δημοσιότητα δε θέλω τίποτα. Δεν θέλω να καταλήξω σαν τον φραπελιά. Μη με ευχαριστήσεις, δε θέλω τίποτα. Πλήρωσέ με και αν ποτέ χρειαστείς ξανά ξέρεις που θα με βρεις. Τίποτα άλλο.». 

Και αυτό ήτανε… Αφού λοιπόν έχω βρει το δρόμο μου και το παλεύω το θέμα πέφτω σε αυτό το site και διαβάζω για τον Candida. Και αρχίζω να ψάχνομαι και πέφτω σε 100άδες άρθρα σχετικά που συνδέουν τον Candida με άπειρες ασθένειες του ανοσοποιητικού. Και έχω μπροστά μου άλλη μια πρόκληση. Το φάρμακο για τον Candida. Σίγουρα όχι από Ευρώπη βέβαια…. Τέτοια πράγματα του σατανά δεν τα δέχεται η Ευρωπαϊκή φαρμακοβιομηχανία. Εδώ μάθαμε να αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα. Αλλού μάθανε να θεραπεύουν. Ποτέ δεν ξέρεις. Εγώ ελπίζω και πραγματικά μια φωνούλα μέσα μου λέει πως ο Candida , ο οποίος ζει μέσα μου χαλαρά (έκανα τεστ) ίσως λύσει αρκετά από τα προβλήματά μου. Να θυμάστε κάτι: Ιατρική είναι αυτό που η φαρμακοβιομηχανία ΘΕΛΕΙ να ξέρει ο γιατρός. Και φυσικά αυτό είναι που διδάσκεται ο γιατρός. Ο σκοπός είναι το χρήμα. Εκτός αν πιστεύετε πως οι ιδιοκτήτες της Pfizer ή της Novartis καίγονται για το αν πάνω σε αυτό τον πλανήτη ζουν 5 δις ή 4 δις ή πέθαναν οι μισοί από εμάς. Μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχει ένα πλάνο που αφορά το οικονομικό μέρος, υπάρχει ένα πλάνο που αφορά τη διατήρηση του πληθυσμού της γης σε ελέγξιμα επίπεδα, υπάρχουν και άλλα πλάνα που δεν χαρακτηρίζονται σε καμία περίπτωση απο το ενδιαφέρον κάποιου για το αν αύριο θα ζείτε ή όχι. Σίγουρα όμως χαρακτηρίζονται απο το ενδιαφέρον κάποιων για το πώς θα πάρετε όσο περισσότερα φάρμακα γίνεται. Στην τελική έχετε δει ποτέ εταιρία που στους στόχους της για το επόμενο οικονομικό έτος έχει μείωση των εσόδων κατά 10%? Μπα…… αύξηση????? ΝΑΙ. Και πως θα καταφέρουμε αύξηση ρε παιδιά???? Τα συμπεράσματα δικά σας. Να σκέφτεστε διαρκώς. Πάντα υπάρχει μια απάντηση μπροστά στα μάτια μας.

Το δίδαγμα λοιπόν για μένα , μέσα σε αυτό το σύντομο μέχρι στιγμής ταξίδι ήταν το εξής απλό: Το σώμα μας, καλώς ή κακώς ΔΕΝ αντέχει τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. Το σώμα μας δεν κατασκευάστηκε απο τη φύση με σκοπό να πίνει Coca Cola, να καπνίζει τσιγάρο, να ψοφάει στα γλυκά, να ξενυχτάει, να μην ξεκουράζεται , να οργιάζει απο καμμένα λίπη κλπ. Δεν έχουμε κατασκευαστεί με αυτή τη φιλοσοφία και ως εκ τούτου είναι απολύτως λογικό κάποια στιγμή το σώμα να ξεσπάει. Να χτυπάει καμπανάκι. Δυστυχώς ο τρόπος ζωής μας είναι άκρως επιβαρυντικός για το ανοσοποιητικό μας σύστημα. ΔΕΝ είναι δυνατόν, τουλάχιστον για μένα προσωπικά να συνεχίσω να ζω με τον τρόπο που συνηθίζεται πλέον να ζούμε. Ο Δυτικός τρόπος ζωής σκοτώνει. ΤΕΛΟΣ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλες οι πληροφορίες προς τούτο κυρίες και κύριοι βρίσκονται εκεί έξω σκόρπιες.
 

Κανείς δε θα σου πει μην τρως ψωμί γιατί περιέχει γλουτένη και η γλουτένη κάποια στιγμή πιθανότατα θα ωθήσει τον οργανισμό σου στη δυσανεξία, στη συνέχεια δεν θα μπορεί να χωνευτεί, θα πηγαίνει στο έντερό σου, θα δημιουργεί βλέννα, η οποία θα εμποδίζει το έντερο να λειτουργήσει κανονικά, γεγονός που θα ενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό σου κτλ κτλ με αποτέλεσμα μια μέρα να αποκτήσεις ψωρίαση, την οποία οι γιατροί θα αντιμετωπίζουν ως δερματοπάθεια και θα σε φορτώσουν φάρμακα που θα σου προκαλέσουν 10 άλλες ασθένειες αλλά.... μην ξεχνιέσαι... θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής σου, κι ας ήταν αυτό δυνατό κόβωντας απλά... τη γλουτένη. Καλό ε??? Ακούγεται δύσκολο αλλά όταν καταλήξεις να κάνεις χημειοθεραπεία για να αντιμετωπίσεις την ψωρίαση θα σου φανεί παιχνιδάκι. Είμαστε ο,τι τρώμε. Αυτό έμαθα και έτσι θα ζω στο εξής. Διατροφή, γυμναστική (τουμπάνιασμα για την ακρίβεια - ήμουν πάντα αδύνατος και χωρίς ίχνος μυ και πλέον μέσα σε 3 μήνες βλέπω το σώμα μου να κανει άλματα με το γυμναστήριο), καλή διάθεση και αναζήτηση σκέψεων - προβληματισμών. Όλα αυτά, αγκαλιασμένα απο αγάπη και στοργή... είναι ζωή.

Τάσος