Σύνδρομο GAP

ΕντεροΨυχολογικό Σύνδρομο (σύνδρομο GAP)
Από τη  Δρ Ν. Κάμπελ-McBride
Η Δρ Νατάσα Campbell-McBride είναι Ρωσίδα νευρολόγος της οποίας το παιδί της ανέπτυξε αυτισμό

Ζούμε στον κόσμο των εξαπλωμένων επιδημιών . Σε ένα φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών, Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD / ADD),  σχιζοφρένειας, δυσλεξίας, δυσπραξίας, κατάθλιψης, ψυχαναγκαστικής διαταραχής, διπολικής διαταραχής και άλλων νευρο-ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλήματων σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες  όλο και πιο συχνά .

Στην κλινική πράξη, οι όροι αυτοί τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτουν μεταξύ τους. Ένα παιδί με αυτισμό είναι συχνά υπερκινητικό και δυσπρακτικό. Υπάρχει επικάλυψη περίπου 50% μεταξύ δυσλεξίας και δυσπραξίας και 25-50% επικάλυψη μεταξύ υπερκινητικότητας και δυσλεξίας και δυσπραξίας. Τα παιδιά σε αυτές τις καταστάσεις συχνά διαγνώσκονται σαν καταθλιπτικά και καθώς μεγαλώνουν είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ από ό, τι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συμμαθητές τους. Ένας νεαρός ενήλικας που εχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια  συχνά θα πάσχει και  από δυσλεξία, δυσπραξία ή / και ADHD / ADD στην παιδική ηλικία.
Η Σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή συχνά περιγράφονται σαν οι  δύο όψεις ενός νομίσματος. Έχουμε δημιουργήσει διαφορετικά  διαγνωστικά κουτιά για να χωρέσουν μέσα  οι ασθενείς μας, όμως, ένας σύγχρονος ασθενής δεν ταιριάζει σε κανένα από αυτά. Ο σύγχρονος ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις, εντάσσεται σε μια  μάλλον άμορφη εικόνα επικάλυψης από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.
Όταν εξετάζουμε αυτούς τους ασθενείς σε κλινικό περιβάλλον, διαπιστώνουμε ότι εκτός από τα λεγόμενα ψυχικά προβλήματα, είναι και σωματικά πολύ άρρωστοι. Πεπτικές διαταραχές, υποσιτισμός, αλλεργίες, άσθμα, έκζεματα, χρόνια κυστίτιδα, άφθες και ιδιότροπες διατροφικές συνήθειες αποτελούν ένα  μέρος της κλινικής τους εικόνας.

Ποιό είναι το τυπικό σενάριο που βλέπουμε στην κλινική εμπειρία;

Πριν από την εξέταση του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε το ιστορικό της υγείας των γονέων. Όταν αναφέρονται οι γονείς, οι   άνθρωποι σκέφτονται αμέσως  τη γενετική. Ωστόσο, εκτός της γενετικής υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό.Οι γονείς, η μητέρα ιδίως, περνάει στα παιδιά της  την μοναδική τους έντερο-μικροχλωρίδα. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ένας ενήλικας φέρει κατά μέσο όρο 2  κιλά βακτηρίων στο έντερο. Υπάρχουν περισσότερα κύτταρα σε αυτή την μικροβιακή μάζα από  τα κύτταρα που υπάρχουν σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά οργανωμένο μικρο-κόσμο, όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να επικρατήσουν για να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Ο ρόλος τους στην υγεία μας είναι τόσο μνημειώδης, που απλά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού αργότερα. Τώρα, ας επανέλθουμε στην πηγή της εντερικής χλωρίδας του παιδιού – στους  γονείς.

Μετά από μελέτη εκατοντάδων περιπτώσεων από   νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις στα παιδιά, έχει προκύψει μια τυπική εικόνα της υγείας των  μαμάδων αυτών των παιδιών.

Μια χαρακτηριστική σύγχρονη μητέρα κατά πάσα πιθανότητα δεν θήλασε όταν ήταν μωρό, γιατί γεννήθηκε στη δεκαετία του '60 ή του '70, όταν ο θηλασμός δεν ήταν  στην μόδα. Γιατί είναι σημαντικό; Επειδή είναι γνωστό ότι τα μωρά που τρέφονται με μπιμπερό εχουν  αναπτύξει τελείως διαφορετική χλωρίδα του εντέρου από ότι τα  μωρά που τρέφονται με το μητρικό γάλα. Αυτή η εντερική χλωρίδα , η φτειαγμένη σε ένα μωρό τρεφόμενο με μπουκάλι (με ξένο γάλα) εκθέτει και  προδιαθέτει για πολλά προβλήματα υγείας αργότερα. Έχοντας αποκτήσει αυτήν την επίκτητη, επικίνδυνη  χλωρίδα του εντέρου από την αρχή, μια τυπική σύγχρονη μαμά έχει πάρει αρκετά  αντιβιοτικά στην παιδική και νεανική της ηλικία για διάφορες λοιμώξεις.

ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ

Ο Αγγελος Αριβάνης Λύνει τη σιωπή του και κάνει μια νέα αποκάλυψη:

Στους κύκλους των πιο πρωτοποριακών ερευνητών συζητιέται τα τελευταία χρόνια η ανακάλυψη ότι ο πλανήτης μας περιβάλλεται από ένα ενεργειακό πλέγμα που συνδέει όλα τα ζωντανά πλάσματα μεταξύ τους και συντονίζει σε μια κοινή συχνότητα τους εγκεφάλους των ανθρώπων. Ένας από τους πρώτους ερευνητές-επιστήμονες που παρουσίασαν αυτό το θέμα στο κοινό, είναι ο πολυσυζητημένος (από τις παλαιότερες εμφανίσεις του στο Strange) συνταξιδιώτης μας –όσο και αινιγματικός– Ελληνοαμερικανός ωκεανολόγος και οικοβιολόγος Άγγελος Αριβάνης. Στο τολμηρό κείμενο που ακολουθεί, ο κ. Αριβάνης αποκαλύπτει τα απίστευτα παρασκήνια των ερευνών που αποκάλυψαν την ύπαρξη του Πλέγματος, μιλάει για την προσωπική του εμπλοκή στο θέμα και καταγγέλλει ανοιχτά την αποσιώπηση μιας από τις πιο παράξενες ανακαλύψεις της εποχής μας, αλλά και τον αγώνα εκμετάλλευσής της με άγνωστα αποτελέσματα για τον πλανήτη μας…

Στις αρχές τού 1980, συνεργάστηκα με το ερευνητικό κέντρο της σύμπραξης των πολυεθνικών εταιρειών C&W, Mercury και Valtec. Αυτές έστηναν το υπερσύγχρονο τότε δίκτυο οπτικών ινών στον Ατλαντικό Ωκεανό και στη Μεσόγειο Θάλασσα, το οποίο σήμερα καθιστά δυνατή την εξελικτική τηλεπικοινωνία των κρατών όλου του κόσμου. Για όσους δεν το γνωρίζουν, αυτό το δίκτυο είναι που επιτρέπει σήμερα π.χ. τη λειτουργία τού Internet. Τα ειδικά καλώδια περνούν μέσα από τη θάλασσα και διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις ωκεανού, οπότε οι εταιρείες χρειάζονται τη βοήθεια πολλών «θαλάσσιων» ειδικών επιστημόνων για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη σειρά από προβλήματα. (Δεν θεωρώ απαραίτητο να τα αναλύσω, διότι πρόκειται για τεχνικά θέματα, όπως φθορά υλικών, χημικές αντιδράσεις του θαλασσινού νερού με τα πλαστικά και τα μέταλλα των υποθαλάσσιων δικτύων, θαλάσσια «τέρατα», κλπ…) Διεθνείς ομάδες ειδικών δραστηριοποιούνται σε τέτοιες εργασίες (και η επιλογή τους και οι συχνά μυστικοί σκοποί τους είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία…)

Ως σύμβουλος ωκεανολογικών ερευνών είχα αναλάβει μια πολύ συγκεκριμένη εργασία: τη μελέτη της επίδρασης μιας συγκεκριμένης κατηγορίας θαλασσίων μικροοργανισμών στα καλώδια του δικτύου. Αρχικά, νόμισα ότι κυρίως ενδιέφερε τις εταιρίες να βρεθούν τρόποι να καταπολεμήσουν τη φθορά των καλωδίων, αλλά αργότερα κατάλαβα ότι τους απασχολούσε κάτι τελείως διαφορετικό: αντιμετώπιζαν προβλήματα στη μεταφορά των σημάτων. Όταν τα καλώδια περνούσαν από συγκεκριμένες περιοχές, κάθε σήμα που προσπαθούσαν να στείλουν μέσα από αυτά, χανόταν, εξασθένιζε ή γέμιζε παράσιτα. Είχε, όπως λέγαμε, «διαρροή».


Για παράδειγμα, όταν έστελναν ένα σήμα από τη Νέα Υόρκη στη Λισσαβόνα μέσω ενός υποθαλάσσιου καλωδίου που περνούσε από το σύμπλεγμα των νήσων Αζόρες, το σήμα έχανε μεγάλο μέρος της ισχύος του ή δεν έφτανε καθόλου. Όταν το έστελναν μέσω μιας τελείως διαφορετικής διαδρομής, πιο βόρεια, στο ύψος της Ιρλανδίας, το σήμα δεν μειωνόταν καθόλου. Ήταν σαν να το «βοηθούσε η διαδρομή», ακόμη και αν το μήκος του καλωδίου διπλασιαζόταν! Αυτό ίσχυε και για τα καλώδια οπτικών ινών αλλά και για τα παραδοσιακά θωρακισμένα καλώδια χαλκού, που στήνονταν τότε με τις υποθαλάσσιες εργασίες.

Το πρόβλημα, δεν μου φαινόταν να έχει άμεση σχέση με τις δικές μου ειδικεύσεις στην Οικοβιολογία και την Ωκεανολογία, και στην αρχή απόρησα για τα ακριβή κριτήρια της επιλογής εμού και των συνεργατών μου. Ήταν φανερό ότι το πρόβλημα σχετιζόταν περισσότερο με κάποια άγνωστα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Όπως διαπίστωσα αργότερα, κάποιοι ειδικοί τεχνικοί των ραδιοεπικοινωνιών και των ραντάρ, γνώριζαν το πρόβλημα και το απέδιδαν στις ηλεκτρομαγνητικές «δίνες» (Vortexes) που εκδηλώνονται σε κάποια σημεία του πλανήτη. Τότε νόμιζαν ότι αυτές οι δίνες ήταν τυχαία γεγονότα που παράγονταν από κάποιες ανωμαλίες της επιφάνειας του εδάφους ή του πυθμένα των θαλασσών.

ΣΤΡΕΨΗ–TORSION

Στρέψη:
Το κλειδί για τη Θεωρία των Πάντων



Μια σύντομη επισκόπηση της στρέψης: Το κλειδί για μια θεωρία των πάντων, συμπεριλαμβανομένης της Συνείδησης;
Πνευματικά δικαιώματα © Brendan D. Murphy, Μάρτιος, 2012

Κάνοντας ένα στρίψιμο στα πράγματα
Η πρώτη έρευνα γενικά πιστώνεται με την ανακάλυψη αυτής της «πέμπτης δύναμης" – τη στρέψη – από τα τέλη του 1800 στον Ρωσο καθηγητή Ν.P. Myshkin.[ 1]

 Ο  συνάδελφος του Αϊνστάιν  Δρ Eli Cartan ονομάζει πρώτη φορά αυτή τη δύναμη "στρέψη" το 1913 σε σχέση με τη περιστροφική κίνηση του χωροχρονικού ιστού. Στη δεκαετία του 1950 ο πρωτοπορος Ρώσος επιστήμονας Δρ ΝΑ Kozyrev (1908-1983) απέδειξε οριστικά την ύπαρξη αυτής της ενέργειας , αποδεικνύοντας ότι, όπως και ο χρόνος, ρέει σε μία ιερή γεωμετρική σπείρα ,[ 2] όπως λεπτομερώς περιέγραψα στο The Grand Illusion (TGI).
    Οι Ρώσοι επιστήμονες εγραψαν περίπου 10.000 μελέτες για το θέμα αυτό στη δεκαετία του 1990 και μόνο.Η στρέψη σημαίνει ουσιαστικά «στρίψιμο» ή «σπειροειδή μορφή». Έτσι, εμφανίζεται η ενέργεια των κυμάτων στρέψης, καθώς διαδίδονται μέσα στο χώρο - και έτσι εμφανίζεται η δράση των στατικών πεδίων στρέψης. Τα στρεπτικά πεδία δημιουργούνται από περιδίνηση(spin) και / ή από την στροφορμή. Οποιοδήποτε αντικείμενο ή σωματίδιο που περιστρέφεται, παράγει κύματα στρέψης και διαθέτει το δικό του μοναδικό στρεπτικό πεδίο. Σύμφωνα με ορισμένους,τα κύματα στρέψης είναι ο χαμένος κρίκος στην αναζήτηση για μια τελική "θεωρία των πάντων ( theory of everything (TOE))," μια ενοποιημένη θεωρία πεδίου, (grand unified theory (GOT)) (μεγάλη ενοποιημένη θεωρία). Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την καθιερωμένη έννοια τoυ κβαντικoύ κύματος  ως έχει στην φυσική θεωρία.

      Εφόσον τα πεδία στρέψης επηρεάζουν τα πεδία περιδίνησης(spin), to πεδίο στρέψης ενός αντικειμένου μπορεί να αλλάξει από την επιρροή ή την εφαρμογή ενός εξωτερικού πεδίου στρέψης. "Ως αποτέλεσμα αυτής της επιρροής, η νέα διαμόρφωση του πεδίου στρέψης θα επανακαθοριστεί σε ένα πεδίο μεταστατικό (ως πολωμένο πεδίο ) και θα παραμείνει ανέπαφο ακόμη και μετά την μετακίνηση της πηγής σε άλλη περιοχή του χώρου. Έτσι τα πεδία στρέψης ορισμένης χωροταξικής διάταξης μπορεί να «καταγραφούν» σε οποιοδήποτε φυσικό ή βιολογικό αντικείμενο. " [3]

Η συνειδητοποίηση των μοναδικών ιδιοτήτων των στρεπτικών πεδίων άμεσα οδηγεί σε  συνδέσεις με διάφορα Ψi ή παραψυχολογικά φαινόμενα (όπως η "φόρτιση "ενός αντικειμένου με πρόθεση, ή η πληροφοριακή εγγραφή γεγονότων σε « αδρανή υλικά », ώστε να μπορεί αργότερα να " διαβαστεί "από ψυχομέτρη).

Kozyrev, Χρόνος και Στρέψη

Ο Δρ Kozyrev ανακάλυψε ότι οι ανθρώπινες σκέψεις και τα συναισθήματα δημιουργούν κύματα στρέψης. Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει το δρόμο για μια "φυσική" κατανόηση της συνείδησης, και ένα πολύ πιο πλήρες μοντέλο της πραγματικότητας. Ο Kozyrev ήταν σε θέση να μετρήσει φυσικές συνέπειες που προκλήθηκαν από  ξαφνικές ψυχολογικές αλλαγές (συμπεριλαμβανομένης και της δικής του), αποδεικνύοντας ότι η συνείδηση σχετίζεται με τις δονήσεις μέσα σε ένα υγρό που μοιάζει με «αιθερικό» μέσο.[4]
 Με τα έξυπνα πειράματα του. εντόπισε λεπτές αλλαγές σε συστήματα, που μιμούνταν ψυχοκίνηση  χρησιμοποιώντας μια άγνωστη μορφή  δύσκολο-ανιχνευόμενης χρονο-ενέργειας,που πίστευε-και το οποίο επεσήμανε ,την ύπαρξη όλων  ενωμένων σε ένα ενιαίο χώρο, που συνδέει όλα τα πράγματα σε πραγματικό χρόνο (διευκολύνοντας έτσι τη μη-τοπικότητα ή "τη δράση από απόσταση" ).